Mark van Schie - Vulkanbike

Gegevens

Gepubliceerd op maandag 25 september 2017 07:38

Na een lange periode van aanzienlijk minder wedstrijden dan in andere seizoenen – vanwege een verhuizing en verbouwing – heb ik het rijden van marathons weer voorzichtig opgepakt in de Sauerland marathon in Grafschaft. Zonder enige training en dus zonder enige basis ging me dat redelijk goed af. Ik reed daar weliswaar de korte afstand maar wist toch nog op een 10e plek te eindigen. De honger naar de marathons was al groot, maar door Grafschaft werd die nog groter.

Daarom besloten in Daun de marathon van 85km te rijden. De dag van tevoren naar het natte Daun afgereisd. Het had hier al flink geregend en ik was wat bezorg over de wedstrijddag. Ook ’s morgens in het startvak regende het nog behoorlijk en dat was dan weer niet zo goed voor de moraal. Op het laatste moment het regenjackje en de beenstukken uit gedaan en gehoopt dat het verder droog zou blijven. Dat gebeurde niet. Kort na de start begon het alweer te regenen waardoor het toch al zeer natte parcours nog een stukje natter werd. Al vrij snel moest ik de eerste groep van een man of 20 laten gaan. Dat was ook een keuze want het was immers weer de eerste marathon over deze afstand in lange tijd en ik had nog steeds nauwelijks getraind. Onder deze omstandigheden zou de wedstrijd vermoedelijk zo rond de 4 uur in beslag nemen en zo lang heb ik dit jaar nog niet vaak op de fiets gezeten.

Achteraf bleek mijn terughoudendheid in het eerste half uur zich uit te betalen. Na enige tijd vond ik een mooi groepje met 2 rappe Belgen waarvan ik er een kende van de Transalp van vorig jaar. Een mooie tijd samen konden rijden en een hoop renners van verschillende afstanden op kunnen rapen. Ondanks de minimale voorbereidingen kon ik een heel vlak vermogen blijven rijden en wat me nog meer verbaasde was dat het ook technisch heel aardig ging. Het feit dat er in Daun veel afstanden door elkaar rijden geeft – wanneer het goed gaat – ook veel moraal omdat je een hoop mensen in kunt halen.

Uiteindelijk kon ik tot het eind van de wedstrijd zonder verval blijven rijden. Na afloop snel naar de auto om iets droogs aan te trekken na 4 uur in de modder en regen. Bij het bekijken van de uitslagen toch een wat dubbel gevoel nadat ik zag dat ik op 1 minuut na het podium gemist had. Die minuut had ik waarschijnlijk nog wel harder kunnen rijden wanneer ik had geweten dat het podium erin zat. In ieder geval is dit weer een mooie boost voor de moraal voor het laatste stukje van seizoen 2017!