Mark - Alpentour Trophy 2013

Gegevens

Gepubliceerd op maandag 03 juni 2013 21:28

Na het open NK marathon in Saarschleifen reed ik met een deel van het team door naar Schladming, waar een etappewedstrijd met de naam Alpentour Trophy verreden werd. Voor het SforZ Racing Team geen onbekende wedstrijd. Voor mij de 2^de keer dit jaar, maar voor sommigen al de 3^de keer.

Na een lange autorit op maandag kwamen we op maandag aan in Schladming. Dat hadden we bewust zo gekozen om ter plaatse nog even uit te kunnen rusten van de Saarschleifen bike marathon en de lange autorit erna. De eerste dagen bestonden dan ook vooral uit “kwartier maken,” sleutelen aan de fietsen en wat rustige verkenningsritjes. Gelukkig was het weer van maandag tot en met woensdag uitstekend, wat goed was voor de moraal. Wat minder goed was voor de moraal waren de voorspellingen voor de wedstrijddagen, die helaas goed bleken te kloppen.

Dag 1

De eerste etappe was een rit van 69km en een kleine 3000 hoogtemeters met 2 zware beklimmingen daarin. De start verliep bij mij redelijk, al moest ik al snel constateren dat ik nog niet volledig hersteld was van de uitputtingsslag in Saarschleifen. De beklimming van de Pichl verliep dan ook wat stroefjes en ik was blij toen ik aan de afdaling kon beginnen. Bovenop aangekomen was de temperatuur al gezakt tot iets boven het vriespunt en kwam de neerslag in vaste vorm naar beneden. De afdaling zou koud worden. Na een paar honderd hoogtemeters afdaling liep het parcours alweer omhoog. Ik herinnerde me onderstaand hoogteprofiel niet precies, maar dacht toch dat we volledig zouden afdalen. Even een praatje met een andere Nederlander (over het weer, uiteraard) en rustig weer in het klimritme komen. Na een poosje kwam er een groep tegemoet rijden. Wat? Falsch Gefahren! Shit, nee toch… omkeren dan maar? Ok, omgekeerd en terug naar de vorige splitsing. Geen bordje dus terug naar de splitsing daar weer voor. Weer geen bordje, maar besloten het pad naar beneden te rijden op hoop van zegen. Inmiddels was ik ook Riny weer tegengekomen. Riny had het ijskoud en besloot de strijd te staken en ons verder te gaan verzorgen. Nog even aangemoedigd om samen verder te rijden maar toen ik omkeek was hij al weg. Shit, dit was ook wel een domper voor mijn moraal. Super slecht weer, geen goede benen en toch gauw een kwartier verloren door verkeerd te rijden. Leerpuntje voor de organisatie trouwens want later bleek zo’n beetje de helft van het pak verkeerd te zijn gereden. Op de tweede beklimming begon het eindelijk lekker te lopen bij mij. De goede benen kwamen terug en ook de moraal werd weer wat beter. Veel mannen ingehaald die ik vandaag al eerder gezien had. Uiteindelijk kwam ik als 21^ste in mijn categorie over de streep. Niet wat ik gehoopt had, maar de uitslag van vandaag was niet erg representatief.

Dag 2

Net als vorig jaar staat er op de tweede dag een klimtijdrit op het programma. We hadden de rit al verkend aan het begin van de week, al bleek de route toch een klein beetje anders te zijn. Naast de klimtijdrit stond er voor vandaag ook veel regen en sneeuw op het menu. Heel veel regen en sneeuw. Al vrij snel na de start kwam ik bij een renner van het Nederlandse Zwiep mountainbiketeam in het wiel. Even m’n jasje uitgetrokken en weggestopt want dat begon nu toch te warm te worden. Op een gegeven moment sloot ook Olaf Noorbergen aan, maar niet om te blijven. Even getwijfeld maar toch besloten zijn wiel te pakken. Zo halverwege de rit werd de regen steeds dikker en de temperatuur steeds lager. Olaf had het tempo er flink in zitten maar ik kon hem volgen. In de laatste 2 kilometers sloot ook Peter Huntjens aan, die zo’n 2 minuten later gestart was. Samen met Peter en Olaf kon ik ook de laatste kilometers flink doorrijden, al waren er ook veel stukken bij waar lopen de enige optie was. Doorweekt kwam ik over de streep, waar verzorgers Eric, Riny en Bernie klaar stonden met handdoek en droge kleren. Snel omgekleed en een hersteldrankje, en met de skilift terug naar beneden. Mijn tijd van 1:14:16 bleek goed voor een 10^de plek, waar ik in dit sterke deelnemersveld heel blij mee ben!

Dag 3

Door het noodweer in Oostenrijk, met enorme hoeveelheden regen en sneeuw, besloot de organisatie de 3^de etappe iets aan te passen door de hoogste toppen uit de route te halen. Een verstandig besluit. De etappe van vandaag begon voor mij heel stroef. Ik was al wat gewend geraakt aan de goede massages van Bernie maar had er gisteren geen gehad en merkte dat ik erg zware benen had en ik zat enorm te harken. Ik werd dan ook ingehaald door mensen die ik liever achter me zie en hoopte dat de goede benen weer snel terug zouden komen. Het gebeurde niet snel, maar na zo’n 1,5 uur begon het langzaam maar zeker beter aan te voelen. Op dat moment was ik net bijgehaald door Juul van Loon. Samen een klein stukje gereden maar toen op een zeer steile klim flink gas gegeven. Het tempo kon eindelijk wat omhoog en al snel kwam ik bij een zeer steile afdaling in het bos die ik me nog goed herinnerde van de editie van vorig jaar. Daar stond Riny aan de kant. Inmiddels reed ik samen met John Bullens en zou Riny even later weer bij ons aansluiten. Op een wortelstrook die volgde verloor ik mijn enige nog volle bidon en daardoor was ik genoodzaakt te stoppen bij de bevoorrading onderaan de Pichl om m’n andere bidon te vullen. Op de steile klim van de Pichl kwam Riny weer aansluiten en reed hij voorbij. Ik kon even niet volgen maar bleef bij John in de buurt. Samen reden we even later weer naar Riny toe. De afdaling verliep bij mij erg goed en al snel kon ik aan de slotklim van vandaag beginnen. Van de slechte benen van het begin van de etappe was niets meer over en het liep erg goed allemaal. Onderaan de slotklim kwam ik bij  Lex van Enckevort. Ik kon er voorbij en heb in de laatste kilometers volle bak gereden en nog een aantal mannen ingehaald.

Dag 4

Zonder pauze heeft het de hele nacht geregend. En niet zo’n klein beetje ook. Na de stroeve start en goede finish van de etappe van gisteren was ik er vandaag op gebrand nog een paar plekken te winnen in het klassement. Na het ontbijt en het omkleden stonden we met z’n allen klaar om naar de start te vertrekken, toen Erik ons vertelde dat de etappe afgelast was. Dit was een behoorlijke domper. Het was hondenweer, maar wel de laatste etappe. Iedereen had zin om nog een keer hard te rijden, maar het mocht niet zo zijn. Er was niets aan te merken op het besluit van de organisatie, want later bleek zo’n beetje heel Centraal Europa overstroomd te zijn, met gevaarlijke modderlawines op het parcours. De Alpentour Trophy was dus al na 3 etappes afgelopen.

Het was een erg mooie week die al begon met de Saarschleifen bike marathon in Orscholz en vervolgens eindigde met een afgelaste etappe in het noodweer van Schladming. Het team heeft diverse prijzen in de wacht kunnen slepen in verschillende categorieen, zowel individueel als in het teamklassement. Zelf ben ik erg tevreden met het resultaat van de tijdrit en redelijk tevreden met de eerste en derde etappe. Niet in de laatste plaats zijn de prestaties van het team te danken aan de uitstekende voorbereiding door de teamleiding en de goede verzorging door fysiotherapeut Bernie en door Erik en Riny. Bedankt mannen! Voor mij zit de eerste helft van het seizoen er nu op en ik ga 2 weken uitrusten op Mallorca. Daarna zal ik nog diverse marathons rijden, voor de SforZ Rose marathoncup, de Nutrixxion Trophy en nog wat losse marathons. Met enkele top-10 plaatsen in de marathons in mijn categorie kan ik zeer tevreden zijn met deel 1 van seizoen 2013. Nu even rust en dan hopelijk nog mooiere resultaten in deel 2 van het seizoen!