Mark - Cimes de Waimes

Gegevens

Gepubliceerd op zondag 12 mei 2013 12:58

Na de eerste marathons voor de SforZ-Rose marathoncup stond nu Les Cimes de Waimes op het programma. Geen onderdeel van een klassement en voor mij de eerste keer, dus zonder duidelijk doel voor de uitslag aan de start. Van veel mensen had ik al gehoord dat dit een mooie marathon is met veel singletrack door mooie gebieden en flink wat technische stukken.

's Morgens vroeg weer met Riny vertrokken en onderweg alleen maar regen. Ik had de hele week echter al goede benen en had ondanks het weer dan ook veel zin om hard te rijden vandaag. Vanwege de waarschijnlijk in grote getale aanwezige stenen en wortels had ik besloten de Continental X-King Protections te rijden. Wel moesten we onderweg nog even stoppen bij een tankstation om wat extra latex bij te vullen en even op te pompen, want ik was wat te zuinig geweest met de latex en de band was niet helemaal goed dicht. Dit was binnen 5 minuten klaar en we konden weer door naar Waimes.

Daar aangekomen regende het nog steeds flink en we realiseerden ons dan ook dat het behoorlijk nat zou zijn in het bos. Bovendien zouden de technische stukken nog lastiger zijn. Ik stond samen met teamgenoten Riny en Peter ongeveer halverwege het eerste startvak met nog vele bekenden. Na het startschot ging het meteen vol gas de startklim op. Vlak voor de top van de klim nam ik even een beetje gas terug en vanuit het niets kwam daar teamgenoot Peter voorbij vliegen. Als dat het tempo voor de komende uren zou worden dan zou hij dat maar zonder mij moeten doen. Peter haakte aan bij het groepje dat voor me reed en ik zat er gelukkig snel weer bij. Vervolgens reden Peter en ik even samen over de eerste singletrails naar de volgende klim. Bovenaan deze klim keek ik om maar zag ik Peter niet meer achter me rijden en besloot ik door te rijden.

Het eerste uur ongeveer liep het allemaal lekker en zat het tempo er goed in. Tot het bruggetje. Het kwam voor mij als een complete verrassing. Opeens kwamen er overal mountainbikers vandaan en niet veel later stond ik met een man of 80 voor een bruggetje. Helemaal stil. Nog even geprobeerd de boel wat op te jagen en me er tussendoor te wurmen maar dat was kansloos, geen centimeter ruimte. Dan maar even snel wat eten en drinken. Enkele minuten later was ik aan de overkant en kon ik weer doorrijden tussen allemaal 65km en 45km rijders die over het algemeen wel stil leken te staan. Helaas deden ze dat ook op technische klimmetjes en technische afdalingen. Het was dan ook erg lastig om weer in een goed ritme te komen.

Op een gegeven moment kreeg ik ook steeds vaker last van chainsuck op het buitenblad. M'n net nieuwe zelf gefabriceerde chainstay beschermer was al snel gesneuveld en de resterende stukken binnenband en tyraps zaten klem tussen m'n tandwielen. Hier ging het allemaal niet beter van draaien. Bovendien ging ik me steeds meer zorgen maken over de gevolgen van de chainsuck voor de staat van m'n achtervork. Bovenaan een modderklimmetje maar even gestopt om wat tyraps en stukken rubber los te trekken en wat modder te verwijderen. Meteen maar even een sanitaire stop, want als 5 minuten stilstaan voor een bruggetje kan, dan kan die ene minuut er ook nog wel bij. Toen ik m'n handschoenen weer aan had kwam Peter weer voorbij. Even een praatje en besloten samen door te rijden.

Bij de 2de verzorging even de bidons gevuld en weer samen door. Peter ging voor mij de modderstroken op en werkte zich daar een stuk soepeler doorheen dan ik. Tot nu toe was het technisch allemaal nog wel goed gegaan, maar hier liep het voor geen meter. Peter had al snel een gaatje en ik wilde er graag weer naartoe rijden. De benen voelden tot dan toe ook nog steeds prima. Vol gas dus. Dat was helaas niet zo'n goed plan i.c.m. de technische stukken want al snel raakte ik met m'n stuur een boom en lag ik op een smalle singletrack. Snel opstaan en weer door, maar Peter was gevlogen. Niet veel later op een andere steile afdaling met veel rotsen en wortels was ik wederom onfortuinlijk. Ik slalomde tussen 2 gevallen renners door en werd zo de derde binnen 10 meter afdaling die onderuit ging. Deze keer deed het meer zeer. M'n fiets lag een stuk lager en mijn complete rechterbeen was verkrampt. Verder gelukkig alleen een schaafwond op m'n arm en op m'n knie, maar het duurde wel even voordat ik weer door kon en inmiddels was de moraal compleet verdwenen.

De combinatie van 2 keer vallen, 100 keer chainsuck, 1000 andere rijders in toertochtmodus en 2 miljoen boomwortels waren me teveel. Ik zat inmiddels behoorlijk chagrijnig op de fiets en was waarschijnlijk niet altijd even complimenteus naar de renners om me heen die bij elke wortel een voet aan de grond zetten. Zeer onterecht want mijn eigen techniek was immers ook niet feilloos gebleken. Maar ja, dat is de analyse achteraf. Ik besloot dat de uitslag niet meer belangrijk was en dat ik geen risico's meer zou nemen.

Ik wist dat de laatste 20km makkelijker zouden zijn en daar aangekomen kon ik nog even flink gas geven samen met een voor mij onbekende Vlaming. Ik deed het kopwerk op de makkelijke stukken en hij ging voor op de technische stukken en vertelde me precies wat er zou komen. Prima samenwerking die tot 1km voor het einde duurde. Daar maakte hij een stuurfoutje en reed ik alleen door naar de streep. Moe en beurs kwam ik over de streep en was ik blij dat het afgelopen was. Een hoop leermomenten gehad. Dank voor alle aanmoedigingen onderweg en in het bijzonder Ludo en Simone voor de zeer mooie foto's! Op naar Saarschleifen en de AlpenTrophy!