Mark van Schie - BeMC 2016

Gegevens

Gepubliceerd op zaterdag 21 mei 2016 11:26

Voor mij staan er dit jaar maar liefst 3 etappewedstrijden op de kalender. Ter voorbereiding op de zwaarste van de 3, de Transalp, rijd ik in juni de Alpentour Trophy in Oostenrijk, en in het pinksterweekend de Belgian Mountainbike Challenge in La Roche.

Op donderdagmiddag vertrokken richting La Roche. Bij aanvang van de reis nog 28 graden op de thermometer en een strak blauwe lucht. Bij aankomst waren daar nog 13 graden van over, en regende het. Gelukkig klaarde het ’s avonds weer wat op, en waren de berichten voor de vrijdag, zaterdag en zondag nog steeds goed.

Etappe 1 - 67km – 2200hm
Om renners de kans te geven nog op de wedstrijddag zelf naar La Roche te komen, was de start van de eerste etappe pas om 12:00. Omdat wij al ter plaatse waren, hadden we de eerste dag daarom alle tijd voor de gebruikelijke voorbereidingen. Op papier zou de etappe van vandaag de makkelijkste zijn. Relatief kort, en niet teveel hoogtemeters. Voor mij, en voor vele anderen, werd het een alles behalve makkelijke etappe.
Vol moraal was ik een stuk harder van start gegaan dan ik me vooraf had voorgenomen. De eerste 2 uren kwam ik prima door, maar daarna werd het snel minder. Waar ik nog de meeste moeite mee had waren de hier en daar zeer steile klimmen, zoals de muur van Borzee die zelfs 2 keer in het parcours zat. Doordat het vrij warm was en ik iets te weinig had gedronken kreeg ik wat last van kramp. Ook de relatief technische passages maakten de etappe een stuk lastiger dan ik vooraf verwacht had. Ik was al snel blij met mijn keuze voor een Continental Xking protection aan de voor- en achterkant, vanwege de vele technische passages en vele scherpe stenen. Ik heb vele tientallen renners langs de kant zien staan met lekke banden, en heb zelf 3 dagen probleemloos kunnen rijden.
Uiteindelijk kwam ik na 3:32 over de streep, op een 36ste plaats. Dat was een stuk minder dan ik verwacht had. De tussentijden lieten zien dat het tweede deel van de race een stuk minder liep dan het eerste deel. Het voordeel van een korte etappe is dat het voor het klassement relatief weinig uit maakt. Nu was ik hier niet met grote klassement ambities heen gekomen, maar het was toch een goede gedachte voor de komende dagen.

Etappe 2 - 95 km – 2350 hm
Het roadbook verraadde al dat de etappe van vandaag een snelle etappe zou worden. Dat werd het ook. Voor slechts iets meer hoogtemeters dan gisteren mochten bijna 30 extra kilometers gebruikt worden. Dat betekende dat er meer asfalt in het parcours zat, en minder steile klimmen. Het was vandaag ruim 10 graden kouder dan gisteren. De scherpe randjes waren er door de etappe van gisteren ook al een beetje af, en zo kon ik vandaag wat rustiger starten. Ik had mezelf ook vandaag weer beloofd echt rustig aan te beginnen. Gisteren was dat duidelijk niet gelukt. Vandaag wel. Na een rustige start slaagde ik er vandaag in het tempo goed vast te houden. Een power meter helpt hierbij erg. Voor de etappe van vandaag had ik een uur langer nodig dan voor die van gisteren. Het gevoel was veel beter, en het verval in vermogen vrijwel 0. Dat resulteerde dan ook in een veel betere uitslag; 18e.

Etappe 3 - 100 km – 3100 hm
De opbouw in de zwaarte van de etappes zette zich door tot en met de laatste dag. 100 kilometer en 3100 hoogtemeters. Volgens mij Garmin waren dat er uiteindelijk overigens 3300. Vandaag was niet alleen de langste en zwaarste etappe, maar ook veruit de meest technische.
Na een relatief makkelijke start snelle afdaling richting Maboge reden we via een zeer lastige klim naar Bérismenil om vanaf daar richting Houffalize te rijden. De afdaling en beklimmingen op het voormalige wereldbekerparcours luidden het begin in van nog zo’n 70 km puur genieten. Als je de afdaling op het wereldbekerparcours nog nooit gereden hebt en daar na het eerste uur aan komt is het best wel even schrikken. Hier was het serieus steil en lastig. Ook de beklimmingen op het wereldbeker parcours waren behoorlijk lastig. Na het wereldbeker parcours volgden nog verschillende lastige klimmen en afdalingen. Sommigen van deze klimmen waren geheel niet te fietsen. De afdalingen waren wel te rijden, maar ’t was wel een kwestie van heel goed opletten. De nieuwe Canyon Exceed is duidelijk een ideale XCM bike. Dat het snel klimmen is met zo’n lichte fiets is geen verrassing, maar de Exceed geeft ook berg af heel veel vertrouwen.
Vlak voordat we op de technische passage langs de rivier terecht kwamen kwam ik stil te staan doordat er een Belgische renner voor me ten val kwam. Helaas betekende dat dat ik mijn groepje kwijt was. Gelukkig kon ik het gat uiteindelijk weer dicht rijden.
In de laatste 20 kilometer moesten we even van de fiets om lopend de rivier de Ourthe over te steken. Niet diep, maar wel een nogal ongelijke bodem die het onmogelijk maakte om dat snel te doen. Na het oversteken van de Ourthe volgde een lange klim, met daarna nog een uiterst technische afdaling en een zo goed als onmogelijke beklimming. In dergelijke lange marathons of etappes veranderd er vaak in de laatste 20km nog veel in de uitslag. Ook nu was dat het geval. Doordat ik gisteren wat behoudender gereden had, kon ik vandaag tot aan het einde flink door blijven rijden. Ik kon daardoor het gehele groepje waarin ik reed nog afschudden in de laatste kilometers, en zo als 19e master over de streep komen. Uiteindelijk ben ik daarmee 12e in de categorie masters 1 (= alle mannen tm 40 jaar). Daar kan ik heel tevreden mee zijn. De echte topvorm is er nog niet, maar deze mooie meerdaagse zal er zeker aan bijdragen.