Als er één klassieke opener is van het Nederlandse XC MTB seizoen dan is het wel de race in Berlicum. Sinds een paar jaar op hetzelfde en bochtige rondje en vaak koud, of modderig, of beide. Dit jaar was het koud. Serieus koud zelfs met temperaturen rond het vriespunt en een stevige wind. Het was wel droog gelukkig en het rondje lag er mooi snel bij. Was er in ieder geval nog íets snel deze dag...
Ik richt me al een paar jaar niet echt meer op de XC discipline maar Berlicum rij ik toch graag. Niet omdat het rondje me goed ligt of omdat ik kan winnen maar gewoon omdat het erbij hoort. Ook is het gezellig om iedereen weer te zien en even gedag te zeggen na de winter.
De race zelf was redelijk saai. Ik moest helemaal achteraan starten en kwam niet heel goed weg, waardoor ik als één van de laatsten de singletracks opreed. Inhalen is daar onmogelijk dus het duurde even voor ik echt het gevoel had vaart te kunnen maken. Mijn laatste ronde was dan ook de minst langzame van de 4. Doseren ben ik blijkbaar niet verleerd in de winter. Hard rijden in kleine bochtjes en het continue optrekken, dat kan ik wel meer op oefenen. Over hard rijden gesproken, mijn ‘normalised’ wattage was 289Watt over de hele wedstrijd, waar ik hier vorige jaren tussen de 305 en 316Watt wegtrapte. Groot verschil en een duidelijk teken dat ik minder goed uit de winter ben gekomen dan normaal. Werk aan de winkel dus!
Mijn inspanningen resulteerden overigens in een nog best ok 20ste plek.