Nard - Rursee Open NK

Gegevens

Gepubliceerd op vrijdag 01 juli 2016 12:43

Mezelf goed voorbereiden op een wedstrijd. Ik weet best hoe dat gaat, maar tussen droom en daad staan soms praktische bezwaren. Werk is bijvoorbeeld een onhandige onderbreking van trainen. De weken vóór het open NK MTB marathon in Einruhr waren ook weer een schoolvoorbeeld van veel werken en tussendoor proberen slim en hard te trainen. Mijn gevoel in de directe voorbereiding op Einruhr, tijdens het pannenkoeken bakken, auto inpakken, fiets prepareren, eten, meer eten en véél meer op m’n benen staan dan goed voor me is, was er dan ook één van twijfel. Twijfel aan m’n voorbereiding en aan de zin van wedstrijden in het algemeen. Waarom doe ik dit ook alweer? Op pure routine en met het besef dat ik er binnen mijn mogelijkheden alles aan had gedaan om goed te zijn, voerde ik de handelingen uit ik altijd uitvoer voor een marathon in het buitenland. Zo vaak gedaan al en toch duurt het altijd langer dan gedacht én levert het me nog steeds stress op. Dat zal wel nooit veranderen.

Aangekomen in Einruhr heb ik de mazzel tegen een vrije kamer aan te lopen, waardoor ik niet in hotel Caddy hoef te slapen. Dat scheelt alweer. Bij de start zie ik ex-olympiër en ex NL kampioen Bas Peters en besef ik dat ik maximaal voor plek twee ga rijden vandaag. Prima. Het is geen schande te verliezen en samen met Bas op een podium zou een eer zijn. Mijn doel voor de wedstrijd klinkt al wel door in deze overweging. Op basis van mijn klassering in Rhens en de wattages die ik in m’n schermpje zag tijdens de laatste trainingen weet ik dat het podium realistisch is vandaag.

Na de redelijk snelle start zit ik al snel in een klein groepje met onder andere teammaatje Mark van Schie waarin ik me met redelijk gemak kan handhaven. Het parcours kent een paar stukken waar het echt helpt om even uit de wind te zitten dus het loont zeker om op de steile klimmen wat extra’s te geven om bij te blijven. M’n 2x10 verzet op de Canyon Lux helpt hier om mezelf niet op te blazen én stelt me in staat op de snelle afdalingen volop mee te trappen. Waarom mensen zichzelf in dit soort wedstrijden willen tegenhouden met een 1x11 is me echt een raadsel. Ook het eten ging goed. Door een voor m’n gevoel iets rustiger tempo het 2de en 3de uur kan ik flink wat eten van m’n Powerbar repen, wat ervoor zorgt dat ik tot het einde toe kracht kan blijven zetten. Bij lange wedstrijden is dé tip om snel te beginnen met eten. Eten wordt namelijk steeds moeilijker naarmate de wedstrijd vordert en je lichaam heeft echt véél energie nodig. Ik verbrandde bv meer dan 4000Cal alleen tijdens deze wedstrijd. In één van de lange klimmen in de eerste ronde besluit Mark ons te lossen, waardoor ik achterbleef met 2 en soms 3 andere renners. Eén daarvan (de snelste) raak ik helaas kwijt aan een gebroken velg en twee andere doorat ik net wat harder omhoog rij. Dat wil ook zeggen dat ik bijna de hele 2de ronde alleen aan het rijden ben. Ik voel dat het goed gaat maar weet niet op welke plek ik lig in mijn klasse en voor het open NK. Alleen zijn, doorzetten en kijken waar het me brengt. Daar draait het om in de tweede ronde. Met veel pijn, kramp en moeite lukt het me om zowaar een all-time record te zetten qua wattage over de wedstrijdduur. Iets is er toch goed gegaan tijdens de voorbereidingen. Bij de finish blijkt Bas een lekke band te hebben gehad en ik eerste Nederlander en 2de 40+ overall te zijn, waardoor ik met een trui, een beker, een medaille én een envelopje met geld naar huis mag. Top dagje gehad.