Na een goede start, waar ik nog even het wiel kon volgen van een zeer sterk rijdende Frank Molenaar, zat ik al snel in m'n ritme. De benen voelden goed en ik kon lekker meerijden.
Na een zeer snelle afdaling rond km 25 merkte ik echter dat ik achter lek had gereden. De latex kon het gat niet dichten en ook mijn spuitbus was niet voldoende om het gat te dichten. Ik had die ochtend bedacht dat een lekke band hier wel érg onwaarschijnlijk was, dus had geen binnenband+pompje bij me. Stom, zo zou blijken. Na een paar minuten prutsen en in de frustrerende wetenschap dat een goede klassering er niet meer inzat, kwamen een paar SforZ teammaatjes langs, waar ik een pompje van kon lenen (thanks Mark). De band bleef redelijk dicht leek het, dus snel pompen en weer op de fiets. Na een paar minuten bleek al dat het gat toch niet dicht bleef. De band liep merkbaar leeg...
Gelukkig zat ik net bij teamgenoot Lodewijk, waar ik nog een patroon van kon lenen die me in ieder geval tot de verzorging kon brengen, waar ik kon bijpompen. Dit ritueel herhaalde zich vaak, te vaak. Bijpompen, doorrijden, leeglopen, bijpompen, etc. Frustrerend, vast ook voor de mensen die ik inhaalde. Sommige heb ik wel 4 of 5 keer ingehaald! Mijn benen bleven goed aanvoelen en ik had nog moraal, dus heb ik maar tot het einde toe hard gereden.
Na afloop bleek dit nog net genoeg voor de eerste plek in de SforZ Rose Marathoncup, waar de 2de 1000 punten dus binnen zijn. Nu op naar Saarschleifen. Eén van mijn favoriete marathons en dit jaar het podium voor het open Nederlands kampioenschap marathon, ook voor de Masters 2 en ook over de korte afstand. Kleine niche? Jazeker, maar een trui is een trui!