Nard - Alpentour Trophy 2013

Gegevens
Gepubliceerd op maandag 03 juni 2013 21:51

Na de koude en natte omstandigheden in de voor Mirre en mij goed verlopen marathon in Saarschleifen besloten we niet meteen naar Schladming door te reizen voor de Alpentour Trophy, maar nog even te stoppen in München. Leuke stad, mooi weer, fijn hotel. Even geen afzien, maar rust en comfort. Uitgerust reden we dinsdagavond door naar Schladming, waarna ik de hele woensdag aan de slag kon om onze fietsen weer schoon en Alpen-klaar te krijgen.

De fiets aanpassen aan de omgeving dus, zodat je optimaal kan presteren. Voor zowel Mirre als mij betekende dat bijvoorbeeld andere remschijven. Floating discs voor Mirre ipv de lichte Ashima schijven die ze in Nederland gebruikt en voor mij zelfs een 180mm schijf voor. Remmen ontluchten stond ook op het programma, om fading in de lange steile afdalingen tegen te gaan. Daarnaast monteerde ik een stuurpen met iets minder negatieve rise, zodat mijn stuur wat hoger komt. Fijn voor de afdalingen én lekker voor je rug op de lange ritten. Druk op het voorwiel in vlakke bochten (de reden voor een -17 graden stuurpen in NL) heb je hier toch niet nodig. Mijn banden kon ik hetzelfde houden als in Saarschleifen. Voor een MountainKing, achter Continental’s X-King, beide tubeless gemonteerd.

Etappe 1: Alternatieve etappe over +/- 65 km

Door de overdadige regenval, die wat hoger in de bergen natuurlijk gewoon als sneeuw valt, wordt voor deze etappe de alternatieve route gekozen die in het programma staat. Langer, maar wel minder hoogtemeters is voor mij niet slecht om in te komen. De start gaat prima en al snel ben ik aan het klimmen. Wel even wennen. De laatste keer dat ik zo lang moest klimmen kan ik me niet meer herinneren (ik ben niet zo vaak in de Alpen) en ik vraag me al redelijk snel af wat de lol is van heel langzaam, in de regen en de kou, tegen een berg opkruipen met je fiets, afgewisseld met lange stukken waarin je moet lopen. Peter en ik rijden nog even fout, maar worden redelijk snel weer de goeie kant opgestuurd. Na een tijdje voel ik me wat beter en ik rij de etappe uit in 4:12. Moe en koud peddel ik terug naar het huisje waar de routine voor de volgende dagen begint. Droog, schoon en warm worden, eten, fietsen schoonmaken en sleutelen en dan slapen. Tijdens het eten krijg ik opeens een SMS van Lodewijk: “Je bent 1e geworden bij SK3! Podium bij congrescentrum. Topper!” Wat!? Eerste? Ik had aardig gereden, maar had hier geen rekening mee gehouden. Lag het eraan dat mijn concurrenten langer fout hadden gereden? Verscheidene mensen (waaronder Mirre) hadden immers veel tijd verloren. De eerste plaats was in ieder geval binnen en morgen zou ik er vanzelf achter komen of ik snel was geweest of mazzel had gehad. De tijdrit van morgen werd opeens een stuk belangrijker.

Etappe 2: tijdrit 1100hm

Dit is wat ik in mijn trainingsdagboek heb geschreven over de tijdrit.

Tijdrit
Epic. Zware regen en boven sneeuw en wind. Eerste 40 min kunnen fietsen en goed tempo kunnen houden, daarna lopen/fietsen door de sneeuw. Doorzetten en blijven gaan. Wel lol in gehad.

Echt extreme omstandigheden, met veel sneeuw, koude wind en op somige stukken nauwelijks doorheen te komen. Zie dit filmpje voor een mooie impressie. Tijdrit Alpen Tour Trophy - Schladming 2013

Aangezien ik met een wattagemeter rij, zijn tijdritten voor mij niet zomaar een kwestie van hard trappen. Nee, ik heb voor de start al een idee van het wattage dat ik wil/moet halen. Ik had een wattage van rond de 310-320 Watt in gedachten (uiteindelijk haalde ik 324 Watt NP over 40 min). Mijn ‘FTP’ (wattage dat je een uur volhoudt) schat ik op rond de 335 Watt, maar deze tijdrit zou langer zijn en bovendien was ik vermoeid van de voorgaande dag. Met een wattage meter heb je het voordeel dat je steeds kan zien hoe hard je gaat. In een tijdrit helpt dit enorm, vooral in de eerste 10 minuten, om te voorkomen dat je te hard start. Die hulp had ik nodig ook, want de twee rijders voor me hadden elkaar al snel gevonden en reden samen. Liefst knal je er dan snel heen, maar dat kan je lelijk bekopen later in de rit. Ik reed gelukkig wel langzaam op ze in en na een kwartier had ik ze ingehaald. Eén bleef nog even plakken, maar tegen de tijd dat het echt  moeilijk begon te worden (lopen, sleuren, glijden) reed ik weg. Uiteindelijk bleek mijn tijd genoeg voor weer een 1ste plaats! Geen toeval dus gisteren en de leiderstrui weer steviger om m’n schouders.

Etappe 3: Aangepaste etappe: 53km/2200hm

Weer een aangepaste etappe vanwege het weer. Korter en minder hoogtemeters. Klinkt goed misschien, maar betekent ook dat iedereen hard gaat starten en dat klopt. Eén van mijn cirecte concurrenten vind het ook een goed idee om mij aan te vallen in het eerste uur, waardoor ik meteen echt aan de bak moet. Bij een zeer zeer steile klim (waarvan ik eigenlijk dacht dat dat niet mijn relatieve sterkte zou zijn) neem ik wat afstand, maar hij blijft nog lang binnen gezichtsafstand rijden. Na een langere afdaling en wat technische stukjes zie ik hem niet meer gelukkig. In een supersteile afdaling, waar veel mensen moeten lopen, rij ik naar een snel groepje dat me de kracht geeft om tot de finish door te zetten. Daar kom ik aan, zo’n 10 minuten voor mijn naaste belagers. Goeie zaken gedaan! Tijdens deze etappe heb ik weer echt profijt van de aanpassingen die ik aan mijn fiets heb gedaan. De steile afdalingen en hoge snelheden beheers ik steeds prima.

Etappe 4: Afgelast!

Na de derde etappe had ik al serieus moeie benen, maar ik stond klaar om mijn 15:57 minuten voorsprong te verdedigen én zo mogelijk de 4de etappe ook te winnen. Sterker nog, ik stond zo klaar dat ik nog een uurtje ben gaan fietsen in de stromende regen toen de afgelasting een feit was. Wat we zagen in de omgeving bevestigde dat de organisatie een goede keuze had gemaakt.

>Geen 4de etappe was natuurlijk een anticlimax, maar wel een welkome. De winst was immers officieel binnen! Winnaar van de Sportklasse 3; Nard Clabbers. Bij het begin had ik dit nooit kunnen denken maar blijkbaar was ik sterker dan alle Belgen, Nederlanders, Oostenrijkers, Tsjechen, Italianen, etc. in mijn klasse. Drie op drie etappes gewonnen en steeds met flink tijdsverschil, geen twijfel mogelijk. Als prijs win ik een gratis deelname voor volgend jaar. Wrede prijs, net enorm afgezien en het kan natuurlijk alleen maar slechter gaan volgend jaar! Wat ik ga doen? We zullen zien.

Gefeliciteerd ook aan de andere SforZ rijders, die supergoed hebben gepresteerd. Als team heeft SforZ zeker de meeste exposure gehad in Schladming! Ik wil als laatste ook nog de verzorging heel hartelijk danken. Bernie, Eric, Riny, zonder jullie was het niet alleen minder gezellig geweest, maar was het SforZ team zeker ook minder succesvol geweest.

Een filmpje om een beeld te krijgen van alle etappes en de weersomstandigheden:
Alpen Tour Trophy - Schladming 2013