Afgelopen zondag was de Kellerwald-Bikemarathon, een Duitse snelwegmarathon op een goede 3,5 uur rijden vanaf Arnhem. Tot zaterdagmiddag wist ik eigenlijk nog niet zeker of ik er ging rijden en zonder naar het weerbericht te kijken besloot ik op de zonnige zaterdag om toch maar te gaan. Met in m'n hoofd een optimistisch zonnige tocht in het vooruitzicht vertrok ik zondagmorgen erg vroeg naar Kellerwald. Al snel verdween het optimisme eigenlijk. Want wat kwam het hard naar beneden onderweg, maar goed het was nog een goede 200km rijden dus wie weet kwam het goed.
Alleen aangekomen bij de start en bij het spreken van teamgenoot Roel was echt alle hoop van een droge tocht verdwenen. Want ook hij kwam even melden dat het in de nacht flink geregend had. Dan toch de verwachtingen maar bijstellen naar een modderrit en starten maar.
Deze was ondanks de brede weg heel zenuwachtig en al vrij snel maakte een renner en zijn fiets een 360 voor onze neus. Dat het alleen bij hem bleef was wel een wonder. Ook in de eerste meters over de modderpaden was het uitwijken geblazen voor mensen die waarschijnlijk voor het eerst in hun leven over een gladde ondergrond gingen of gewoon geen goede Continental banden hadden gestoken ;). Ook hier kwamen we goed doorheen en al snel begonnen we naar voren te schuiven door het deelnemersveld.
Het enige jammere was dat een "rustige" start van Roel voor mij maximaal aanzetten betekende. Wat op het vlakke best ging alleen bij de eerste klim moest ik het toch echt af laten weten en stond ik er alleen voor.
Of in ieder geval zonder teamgenoot, want er waren nog mensen zat om me heen. Met hen heb ik ook de eerste blubberende ronde samen gefietst en bij de doorkomst voor de tweede ronde voelden de benen eigenlijk ook goed. Dus ik dacht, lekker zo door blijven gaan en er zit misschien wel een leuke uitslag in. Zo gezegd zo gedaan alleen toen werd het weer kouder en kouder en daarmee ook ikzelf. En of dat nog niet genoeg was kwam er ook nog eens een ijsregen/hagelbui naar beneden. Toen was het ook echt gedaan met me en viel ik compleet stil, meer dan de ronde uitrijden zat er helaas ook niet in.